Επειδή τα σύνορα κάθε χώρας δεν είναι virtual και έχουν σημασία και νομικές συνέπειες πέρα από την έννοια της "πατρίδας" και του αισθήματος του να ανήκεις σε μια κοινότητα ανθρώπων με κοινές παραδόσεις και άλλα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, το να τα οριοθετείς δεν αποτελεί με κανένα τρόπο την αποκάλυψη του αιώνα...
Μάλιστα χώρες όπως η Ελλάδα, στα πλαίσια της ΕΕ, συμφώνησαν να καταργήσουν τα φυσικά σύνορα μεταξύ τους γιατί όπου εφαρμόζουμε κοινούς κανόνες και υλοποιούμε όλες τις προϋποθέσεις που προστατεύουν τους πολίτες μας, τέτοια σύνορα ΔΕΝ χρειάζονται.
Σε ένα κόσμο όλο και πιο κοντά στις αξίες που προηγμένοι λαοί έχουν προσυπογράψει με διεθνείς συνθήκες και αντίστοιχη κοινωνική αποδοχή, καταργούμε όσο μπορούμε περισσότερα σύνορα για να διακινηθούν ιδέες, γνώση, κεφάλαια, υπηρεσίες, εργασία, εμπειρία, μέθοδοι, συμπεριφορές, συνήθειες...
Αυτό είναι το μοντέλο της νεώτερης Ευρώπης και Ελλάδας. Και αποτελεί αυτό το μοντέλο μια κατάκτηση για κοινωνίες και κοινότητες πιο ανοιχτές όταν είναι ώριμες και οργανωμένες. Είναι μια κατάκτηση που μόλις η προηγούμενη γενιά δεν μπορούσε να διανοηθεί ότι θα είχε τόσο γρήγορα υλοποιηθεί. Μια κατάκτηση που δεν ...απειλείται φυσικά από τον φράχτη του Έβρου, γιατί ακριβώς ένα τέτοιο "εμπόδιο" στην οργανωμένη παράνομη μετανάστευση, αυτή την κατάκτηση την προστατεύει.
Είναι προφανές ότι με ένα φράχτη που αποθαρρύνει την παράνομη είσοδο στην χώρα μας δεν απειλούνται με κανένα τρόπο τα θύματα μετανάστες που οργανωμένοι σωματέμποροι μεταφέρουν συστηματικά στα περάσματα του Έβρου. Μόνο οι δουλέμποροι και όσοι άμεσα ή έμμεσα τους προστατεύουν θα έπρεπε να πιέζουν και να διαμαρτύρονται...
Θα έπρεπε να είναι μια είδηση ανάμεσα σε εκατοντάδες ή και χιλιάδες άλλες που βάζουν κάποια τάξη στις δομές που υπηρετούν την απόλυτη σχεδόν πλειοψηφία των πολιτών που επιζητούν ασφάλεια, δημόσιες και κοινωνικές υπηρεσίες ή άλλα δημόσια έργα κοινής ωφέλειας. Θα έπρεπε να αντιμετωπιστεί όπως ο φράχτης που μπαίνει γύρω από τα σχολεία για να προστατεύσει τους μικρούς μαθητές από το να βγουν στον επικίνδυνο δρόμο (το πολύ-πολύ να επιβάλλαμε αναριχώμενα λουλούδια στο αναγκαίο συρματόπλεγμα). Θα έπρεπε να αντιμετωπιστεί σαν τον πεζόδρομο που γίνεται σε άλλη γειτονιά αλλά μας εξυπηρετεί κατά κάποιο τρόπο όλους. Θα έπρεπε να αντιμετωπιστεί σαν την κλειδαριά ασφαλείας που αλλάξατε κυρίως τα τελευταία χρόνια στο ίδιο σας το σπίτι γιατί θέλετε να ...κοιμάστε κατά το δυνατόν ήσυχοι.
Όχι βέβαια, αλλάζοντας κλειδαριά ΔΕΝ προσβάλλατε τα ...δικαιώματα των διαρρηκτών και όσων παράνομα θα έμπαιναν νύχτα στο δωμάτιο σας.
Αυξάνοντας το βαθμό ασφάλειας της κλειδαριάς σας ασκήσατε το δικαίωμα σας να προστατέψετε τον εαυτό σας και την οικογένεια σας. Και άν στο μυαλό σας στροβιλίζει η έγνοια να αλλάξετε και την πόρτα σας γιατί παραβιάζεται ακόμα και με ένα μικρό λοστό, και αν σκέφτεστε ότι στο ισόγειο που μένετε θάταν καλύτερα τα διπλά τζάμια να είναι ασφαλείας για να μη σπάνε με ένα σφυράκι... μην έχετε τύψεις ότι συμπεριφέρεστε παράλογα ή αντιγράφοντας κακούς και κατακτητές... Ζείτε σε ένα κόσμο που έχει αλλάξει και ΔΕΝ μπορείτε να κάνετε αλλιώς.
Και εσείς σαν μεμονωμένοι πολίτες και το κράτος σας και η δημοκρατική κυβέρνηση σας.
Τελικά, ούτε ο "φράχτης" είναι τείχος, ούτε βέβαια οι μετανάστες είναι άθλιοι ή άγιοι. Είναι ένας κόσμος που διέπεται από μιά (ίσως αλλοπρόσαλλη) νέα και αβέβαιη οικονομία που επιβάλλει όρους που κανείς δεν μπορεί να αγνοήσει...
Για όσους επιδιώκουν ή χρειάζονται να ρθουν στο σπίτι σας ή στην χώρα μας (το κοινό μας σπίτι) παρακαλούμε, ας κοπιάσουν από την πόρτα. Ότι μπορούμε, ότι δικαιούμαστε και ότι οφείλουμε θα κάνουμε! Πολιτισμένα και φανερά θα δώσουμε ή θα αρνηθούμε άσυλο και για κάθε περίπτωση άς κριθούμε.
Τους μετανάστες, αφήνοντας τους εκτεθειμένους στους σωματέμπορους που τους περνάνε στο σκοτάδι, μεσ' τις λάσπες και ανυπολόγιστους κινδύνους γινόμαστε τότε απάνθρωποι. Δημιουργούμε απάνθρωπες συνθήκες 'υποδοχής" που καθορίζουν οι μαφίες αφού όλο αυτό είναι ανέλεγκτο και απρόβλεπτο και γινόμαστε άγρια και τριτοκοσμική χώρα. Γινόμαστε οι κακοί στους εταίρους μας, κακοί στο να υπηρετούμε τις αξίες μας και τον πολιτισμό μας, κακοί στα μάτια και τις ελπίδες αυτών που έκαναν μακρύ και τόσο άκαρπο ταξίδι προς εμάς...
Όσο για τις αλλόφρονες και ξεφωνημένες "αριστερές και δεξιές" χήρες που διαρρηγνύουν τα ανύπαρκτα ιμάτια τους και ξεμαλλιάζουν τα φαλακρά τους από νοημοσύνη κεφάλια, ας βγάλουν κάποτε τον σκασμό τους.
Εδώ και καιρό γυμνές, είναι απερίγραπτα κακές και άσχημες...
No comments:
Post a Comment